σταθμίο

το / σταθμίον, ΝΜΑ, και στάθμιον Α [σταθμός]

νεοελλ.

1. στρ. το οπίσθιο μέρος τού κιλλίβαντα τών πυροβόλων, τού οποίου το άκρο ακουμπά στο έδαφος και αποτελεί μαζί με τους τροχούς τα σημεία στήριξης τού πυροβόλου

2. ο ρυμός τής άμαξας

μσν.-αρχ.

1. βαρίδι, ζύγι ζυγαριάς

2. (ειδικά) επίσημα αναγνωρισμένο βάρος, μονάδα βάρους ή υποδιαίρεση της που ισχύει επίσημα

3. η πλάστιγγα, η ζυγαριά

αρχ.

το νήμα τής στάθμης.